അഥ തൃതീയോഽധ്യായഃ ॥

അഥ കാമ്യജപസ്ഥാനം കഥയാമി വരാനനേ ।
സാഗരാംതേ സരിത്തീരേ തീര്ഥേ ഹരിഹരാലയേ ॥ 236 ॥

ശക്തിദേവാലയേ ഗോഷ്ഠേ സർവദേവാലയേ ശുഭേ ।
വടസ്യ ധാത്ര്യാ മൂലേ വാ മഠേ ബൃംദാവനേ തഥാ ॥ 237 ॥

പവിത്രേ നിര്മലേ ദേശേ നിത്യാനുഷ്ഠാനതോഽപി വാ ।
നിർവേദനേന മൌനേന ജപമേതത് സമാരഭേത് ॥ 238 ॥

ജാപ്യേന ജയമാപ്നോതി ജപസിദ്ധിം ഫലം തഥാ ।
ഹീനം കര്മ ത്യജേത്സർവം ഗര്ഹിതസ്ഥാനമേവ ച ॥ 239 ॥

ശ്മശാനേ ബില്വമൂലേ വാ വടമൂലാംതികേ തഥാ ।
സിദ്ധ്യംതി കാനകേ മൂലേ ചൂതവൃക്ഷസ്യ സന്നിധൌ ॥ 240 ॥

പീതാസനം മോഹനേ തു ഹ്യസിതം ചാഭിചാരികേ ।
ജ്ഞേയം ശുക്ലം ച ശാംത്യര്ഥം വശ്യേ രക്തം പ്രകീര്തിതമ് ॥ 241 ॥

ജപം ഹീനാസനം കുർവന് ഹീനകര്മഫലപ്രദമ് ।
ഗുരുഗീതാം പ്രയാണേ വാ സംഗ്രാമേ രിപുസംകടേ ॥ 242 ॥

ജപന് ജയമവാപ്നോതി മരണേ മുക്തിദായികാ ।
സർവകര്മാണി സിദ്ധ്യംതി ഗുരുപുത്രേ ന സംശയഃ ॥ 243 ॥

ഗുരുമംത്രോ മുഖേ യസ്യ തസ്യ സിദ്ധ്യംതി നാഽന്യഥാ ।
ദീക്ഷയാ സർവകര്മാണി സിദ്ധ്യംതി ഗുരുപുത്രകേ ॥ 244 ॥

ഭവമൂലവിനാശായ ചാഷ്ടപാശനിവൃത്തയേ ।
ഗുരുഗീതാംഭസി സ്നാനം തത്ത്വജ്ഞഃ കുരുതേ സദാ ॥ 245 ॥

സ ഏവം സദ്ഗുരുഃ സാക്ഷാത് സദസദ്ബ്രഹ്മവിത്തമഃ ।
തസ്യ സ്ഥാനാനി സർവാണി പവിത്രാണി ന സംശയഃ ॥ 246 ॥

സർവശുദ്ധഃ പവിത്രോഽസൌ സ്വഭാവാദ്യത്ര തിഷ്ഠതി ।
തത്ര ദേവഗണാഃ സർവേ ക്ഷേത്രപീഠേ ചരംതി ച ॥ 247 ॥

ആസനസ്ഥാഃ ശയാനാ വാ ഗച്ഛംതസ്തിഷ്ഠതോഽപി വാ ।
അശ്വാരൂഢാ ഗജാരൂഢാഃ സുഷുപ്താ ജാഗ്രതോഽപി വാ ॥ 248 ॥

ശുചിര്ഭൂതാ ജ്ഞാനവംതോ ഗുരുഗീതാം ജപംതി യേ ।
തേഷാം ദര്ശനസംസ്പര്ശാത് ദിവ്യജ്ഞാനം പ്രജായതേ ॥ 249 ॥

സമുദ്രേ വൈ യഥാ തോയം ക്ഷീരേ ക്ഷീരം ജലേ ജലമ് ।
ഭിന്നേ കുംഭേ യഥാഽഽകാശം തഥാഽഽത്മാ പരമാത്മനി ॥ 250 ॥

തഥൈവ ജ്ഞാനവാന് ജീവഃ പരമാത്മനി സർവദാ ।
ഐക്യേന രമതേ ജ്ഞാനീ യത്ര കുത്ര ദിവാനിശമ് ॥ 251 ॥

ഏവംവിധോ മഹായുക്തഃ സർവത്ര വര്തതേ സദാ ।
തസ്മാത്സർവപ്രകാരേണ ഗുരുഭക്തിം സമാചരേത് ॥ 252 ॥

ഗുരുസംതോഷണാദേവ മുക്തോ ഭവതി പാർവതി ।
അണിമാദിഷു ഭോക്തൃത്വം കൃപയാ ദേവി ജായതേ ॥ 253 ॥

സാമ്യേന രമതേ ജ്ഞാനീ ദിവാ വാ യദി വാ നിശി ।
ഏവംവിധോ മഹാമൌനീ ത്രൈലോക്യസമതാം വ്രജേത് ॥ 254 ॥

അഥ സംസാരിണഃ സർവേ ഗുരുഗീതാ ജപേന തു ।
സർവാന് കാമാംസ്തു ഭുംജംതി ത്രിസത്യം മമ ഭാഷിതമ് ॥ 255 ॥

സത്യം സത്യം പുനഃ സത്യം ധര്മസാരം മയോദിതമ് ।
ഗുരുഗീതാസമം സ്തോത്രം നാസ്തി തത്ത്വം ഗുരോഃ പരമ് ॥ 256 ॥

ഗുരുര്ദേവോ ഗുരുര്ധര്മോ ഗുരൌ നിഷ്ഠാ പരം തപഃ ।
ഗുരോഃ പരതരം നാസ്തി ത്രിവാരം കഥയാമി തേ ॥ 257 ॥

ധന്യാ മാതാ പിതാ ധന്യോ ഗോത്രം ധന്യം കുലോദ്ഭവഃ ।
ധന്യാ ച വസുധാ ദേവി യത്ര സ്യാദ്ഗുരുഭക്തതാ ॥ 258 ॥

ആകല്പജന്മ കോടീനാം യജ്ഞവ്രതതപഃ ക്രിയാഃ ।
താഃ സർവാഃ സഫലാ ദേവി ഗുരൂസംതോഷമാത്രതഃ ॥ 259 ॥

ശരീരമിംദ്രിയം പ്രാണമര്ഥം സ്വജനബംധുതാ ।
മാതൃകുലം പിതൃകുലം ഗുരുരേവ ന സംശയഃ ॥ 260 ॥

മംദഭാഗ്യാ ഹ്യശക്താശ്ച യേ ജനാ നാനുമന്വതേ ।
ഗുരുസേവാസു വിമുഖാഃ പച്യംതേ നരകേഽശുചൌ ॥ 261 ॥

വിദ്യാ ധനം ബലം ചൈവ തേഷാം ഭാഗ്യം നിരര്ഥകമ് ।
യേഷാം ഗുരൂകൃപാ നാസ്തി അധോ ഗച്ഛംതി പാർവതി ॥ 262 ॥

ബ്രഹ്മാ വിഷ്ണുശ്ച രുദ്രശ്ച ദേവാശ്ച പിതൃകിന്നരാഃ ।
സിദ്ധചാരണയക്ഷാശ്ച അന്യേ ച മുനയോ ജനാഃ ॥ 263 ॥

ഗുരുഭാവഃ പരം തീര്ഥമന്യതീര്ഥം നിരര്ഥകമ് ।
സർവതീര്ഥമയം ദേവി ശ്രീഗുരോശ്ചരണാംബുജമ് ॥ 264 ॥

കന്യാഭോഗരതാ മംദാഃ സ്വകാംതായാഃ പരാങ്മുഖാഃ ।
അതഃ പരം മയാ ദേവി കഥിതം ന മമ പ്രിയേ ॥ 265 ॥

ഇദം രഹസ്യമസ്പഷ്ടം വക്തവ്യം ച വരാനനേ ।
സുഗോപ്യം ച തവാഗ്രേ തു മമാത്മപ്രീതയേ സതി ॥ 266 ॥

സ്വാമിമുഖ്യഗണേശാദ്യാന് വൈഷ്ണവാദീംശ്ച പാർവതി ।
ന വക്തവ്യം മഹാമായേ പാദസ്പര്ശം കുരുഷ്വ മേ ॥ 267 ॥

അഭക്തേ വംചകേ ധൂര്തേ പാഷംഡേ നാസ്തികാദിഷു ।
മനസാഽപി ന വക്തവ്യാ ഗുരുഗീതാ കദാചന ॥ 268 ॥

ഗുരവോ ബഹവഃ സംതി ശിഷ്യവിത്താപഹാരകാഃ ।
തമേകം ദുര്ലഭം മന്യേ ശിഷ്യഹൃത്താപഹാരകമ് ॥ 269 ॥

ചാതുര്യവാന് വിവേകീ ച അധ്യാത്മജ്ഞാനവാന് ശുചിഃ ।
മാനസം നിര്മലം യസ്യ ഗുരുത്വം തസ്യ ശോഭതേ ॥ 270 ॥

ഗുരവോ നിര്മലാഃ ശാംതാഃ സാധവോ മിതഭാഷിണഃ ।
കാമക്രോധവിനിര്മുക്താഃ സദാചാരാഃ ജിതേംദ്രിയാഃ ॥ 271 ॥

സൂചകാദിപ്രഭേദേന ഗുരവോ ബഹുധാ സ്മൃതാഃ ।
സ്വയം സമ്യക് പരീക്ഷ്യാഥ തത്ത്വനിഷ്ഠം ഭജേത്സുധീഃ ॥ 272 ॥

വര്ണജാലമിദം തദ്വദ്ബാഹ്യശാസ്ത്രം തു ലൌകികമ് ।
യസ്മിന് ദേവി സമഭ്യസ്തം സ ഗുരുഃ സുചകഃ സ്മൃതഃ ॥ 273 ॥

വര്ണാശ്രമോചിതാം വിദ്യാം ധര്മാധര്മവിധായിനീമ് ।
പ്രവക്താരം ഗുരും വിദ്ധി വാചകം ത്വിതി പാർവതി ॥ 274 ॥

പംചാക്ഷര്യാദിമംത്രാണാമുപദേഷ്ടാ തു പാർവതി ।
സ ഗുരുര്ബോധകോ ഭൂയാദുഭയോരയമുത്തമഃ ॥ 275 ॥

മോഹമാരണവശ്യാദിതുച്ഛമംത്രോപദേശിനമ് ।
നിഷിദ്ധഗുരുരിത്യാഹുഃ പംഡിതാസ്തത്ത്വദര്ശിനഃ ॥ 276 ॥

അനിത്യമിതി നിര്ദിശ്യ സംസാരം സംകടാലയമ് ।
വൈരാഗ്യപഥദര്ശീ യഃ സ ഗുരുർവിഹിതഃ പ്രിയേ ॥ 277 ॥

തത്ത്വമസ്യാദിവാക്യാനാമുപദേഷ്ടാ തു പാർവതി ।
കാരണാഖ്യോ ഗുരുഃ പ്രോക്തോ ഭവരോഗനിവാരകഃ ॥ 278 ॥

സർവസംദേഹസംദോഹനിര്മൂലനവിചക്ഷണഃ ।
ജന്മമൃത്യുഭയഘ്നോ യഃ സ ഗുരുഃ പരമോ മതഃ ॥ 279 ॥

ബഹുജന്മകൃതാത് പുണ്യാല്ലഭ്യതേഽസൌ മഹാഗുരുഃ ।
ലബ്ധ്വാഽമും ന പുനര്യാതി ശിഷ്യഃ സംസാരബംധനമ് ॥ 280 ॥

ഏവം ബഹുവിധാ ലോകേ ഗുരവഃ സംതി പാർവതി ।
തേഷു സർവപ്രയത്നേന സേവ്യോ ഹി പരമോ ഗുരുഃ ॥ 281 ॥

നിഷിദ്ധഗുരുശിഷ്യസ്തു ദുഷ്ടസംകല്പദൂഷിതഃ ।
ബ്രഹ്മപ്രളയപര്യംതം ന പുനര്യാതി മര്ത്യതാമ് ॥ 282 ॥

ഏവം ശ്രുത്വാ മഹാദേവീ മഹാദേവവചസ്തഥാ ।
അത്യംതവിഹ്വലമനാഃ ശംകരം പരിപൃച്ഛതി ॥ 283 ॥

പാർവത്യുവാച ।
നമസ്തേ ദേവദേവാത്ര ശ്രോതവ്യം കിംചിദസ്തി മേ ।
ശ്രുത്വാ ത്വദ്വാക്യമധുനാ ഭൃശം സ്യാദ്വിഹ്വലം മനഃ ॥ 284 ॥

സ്വയം മൂഢാ മൃത്യുഭീതാഃ സുകൃതാദ്വിരതിം ഗതാഃ ।
ദൈവാന്നിഷിദ്ധഗുരുഗാ യദി തേഷാം തു കാ ഗതിഃ ॥ 285 ॥

ശ്രീ മഹാദേവ ഉവാച ।
ശൃണു തത്ത്വമിദം ദേവി യദാ സ്യാദ്വിരതോ നരഃ ।
തദാഽസാവധികാരീതി പ്രോച്യതേ ശ്രുതിമസ്തകൈഃ ॥ 286 ॥

അഖംഡൈകരസം ബ്രഹ്മ നിത്യമുക്തം നിരാമയമ് ।
സ്വസ്മിന് സംദര്ശിതം യേന സ ഭവേദസ്യം ദേശികഃ ॥ 287 ॥

ജലാനാം സാഗരോ രാജാ യഥാ ഭവതി പാർവതി ।
ഗുരൂണാം തത്ര സർവേഷാം രാജാഽയം പരമോ ഗുരുഃ ॥ 288 ॥

മോഹാദിരഹിതഃ ശാംതോ നിത്യതൃപ്തോ നിരാശ്രയഃ ।
തൃണീകൃതബ്രഹ്മവിഷ്ണുവൈഭവഃ പരമോ ഗുരുഃ ॥ 289 ॥

സർവകാലവിദേശേഷു സ്വതംത്രോ നിശ്ചലസ്സുഖീ ।
അഖംഡൈകരസാസ്വാദതൃപ്തോ ഹി പരമോ ഗുരുഃ ॥ 290 ॥

ദ്വൈതാദ്വൈതവിനിര്മുക്തഃ സ്വാനുഭൂതിപ്രകാശവാന് ।
അജ്ഞാനാംധതമശ്ഛേത്താ സർവജ്ഞഃ പരമോ ഗുരുഃ ॥ 291 ॥

യസ്യ ദര്ശനമാത്രേണ മനസഃ സ്യാത് പ്രസന്നതാ ।
സ്വയം ഭൂയാത് ധൃതിശ്ശാംതിഃ സ ഭവേത് പരമോ ഗുരുഃ ॥ 292 ॥

സിദ്ധിജാലം സമാലോക്യ യോഗിനാം മംത്രവാദിനാമ് ।
തുച്ഛാകാരമനോവൃത്തിഃ യസ്യാസൌ പരമോ ഗുരുഃ ॥ 293 ॥

സ്വശരീരം ശവം പശ്യന് തഥാ സ്വാത്മാനമദ്വയമ് ।
യഃ സ്ത്രീകനകമോഹഘ്നഃ സ ഭവേത് പരമോ ഗുരുഃ ॥ 294 ॥

മൌനീ വാഗ്മീതി തത്ത്വജ്ഞോ ദ്വിധാഽഭൂച്ഛൃണു പാർവതി ।
ന കശ്ചിന്മൌനിനാം ലോഭോ ലോകേഽസ്മിന്ഭവതി പ്രിയേ ॥ 295 ॥

വാഗ്മീ തൂത്കടസംസാരസാഗരോത്താരണക്ഷമഃ ।
യതോഽസൌ സംശയച്ഛേത്താ ശാസ്ത്രയുക്ത്യനുഭൂതിഭിഃ ॥ 296 ॥

ഗുരുനാമജപാദ്ദേവി ബഹുജന്മാര്ജിതാന്യപി ।
പാപാനി വിലയം യാംതി നാസ്തി സംദേഹമണ്വപി ॥ 297 ॥

ശ്രീഗുരോസ്സദൃശം ദൈവം ശ്രീഗുരോസദൃശഃ പിതാ ।
ഗുരുധ്യാനസമം കര്മ നാസ്തി നാസ്തി മഹീതലേ ॥ 298 ॥

കുലം ധനം ബലം ശാസ്ത്രം ബാംധവാസ്സോദരാ ഇമേ ।
മരണേ നോപയുജ്യംതേ ഗുരുരേകോ ഹി താരകഃ ॥ 299 ॥

കുലമേവ പവിത്രം സ്യാത് സത്യം സ്വഗുരുസേവയാ ।
തൃപ്താഃ സ്യുസ്സകലാ ദേവാ ബ്രഹ്മാദ്യാ ഗുരുതര്പണാത് ॥ 300 ॥

ഗുരുരേകോ ഹി ജാനാതി സ്വരൂപം ദേവമവ്യയമ് ।
തദ്​ജ്ഞാനം യത്പ്രസാദേന നാന്യഥാ ശാസ്ത്രകോടിഭിഃ ॥ 301 ॥

സ്വരൂപജ്ഞാനശൂന്യേന കൃതമപ്യകൃതം ഭവേത് ।
തപോജപാദികം ദേവി സകലം ബാലജല്പവത് ॥ 302 ॥

ശിവം കേചിദ്ധരിം കേചിദ്വിധിം കേചിത്തു കേചന ।
ശക്തിം ദൈവമിതി ജ്ഞാത്വാ വിവദംതി വൃഥാ നരാഃ ॥ 303 ॥

ന ജാനംതി പരം തത്ത്വം ഗുരുദീക്ഷാപരാങ്മുഖാഃ ।
ഭ്രാംതാഃ പശുസമാ ഹ്യേതേ സ്വപരിജ്ഞാനവര്ജിതാഃ ॥ 304 ॥

തസ്മാത്കൈവല്യസിദ്ധ്യര്ഥം ഗുരുമേവ ഭജേത്പ്രിയേ ।
ഗുരും വിനാ ന ജാനംതി മൂഢാസ്തത്പരമം പദമ് ॥ 305 ॥

ഭിദ്യതേ ഹൃദയഗ്രംഥിശ്ഛിദ്യംതേ സർവസംശയാഃ ।
ക്ഷീയംതേ സർവകര്മാണി ഗുരോഃ കരുണയാ ശിവേ ॥ 306 ॥

കൃതായാ ഗുരുഭക്തേസ്തു വേദശാസ്ത്രാനുസാരതഃ ।
മുച്യതേ പാതകാദ്ഘോരാത് ഗുരുഭക്തോ വിശേഷതഃ ॥ 307 ॥

ദുസ്സംഗം ച പരിത്യജ്യ പാപകര്മ പരിത്യജേത് ।
ചിത്തചിഹ്നമിദം യസ്യ തസ്യ ദീക്ഷാ വിധീയതേ ॥ 308 ॥

ചിത്തത്യാഗനിയുക്തശ്ച ക്രോധഗർവവിവര്ജിതഃ ।
ദ്വൈതഭാവപരിത്യാഗീ തസ്യ ദീക്ഷാ വിധീയതേ ॥ 309 ॥

ഏതല്ലക്ഷണയുക്തത്വം സർവഭൂതഹിതേ രതമ് ।
നിര്മലം ജീവിതം യസ്യ തസ്യ ദീക്ഷാ വിധീയതേ ॥ 310 ॥

ക്രിയയാ ചാന്വിതം പൂർവം ദീക്ഷാജാലം നിരൂപിതമ് ।
മംത്രദീക്ഷാഭിധം സാംഗോപാംഗം സർവം ശിവോദിതമ് ॥ 311 ॥

ക്രിയയാ സ്യാദ്വിരഹിതാം ഗുരുസായുജ്യദായിനീമ് ।
ഗുരുദീക്ഷാം വിനാ കോ വാ ഗുരുത്വാചാരപാലകഃ ॥ 312 ॥

ശക്തോ ന ചാപി ശക്തോ വാ ദൈശികാംഘ്രി സമാശ്രയേത് ।
തസ്യ ജന്മാസ്തി സഫലം ഭോഗമോക്ഷഫലപ്രദമ് ॥ 313 ॥

അത്യംതചിത്തപക്വസ്യ ശ്രദ്ധാഭക്തിയുതസ്യ ച ।
പ്രവക്തവ്യമിദം ദേവി മമാത്മപ്രീതയേ സദാ ॥ 314 ॥

രഹസ്യം സർവശാസ്ത്രേഷു ഗീതാശാസ്ത്രമിദം ശിവേ ।
സമ്യക്പരീക്ഷ്യ വക്തവ്യം സാധകസ്യ മഹാത്മനഃ ॥ 315 ॥

സത്കര്മപരിപാകാച്ച ചിത്തശുദ്ധിശ്ച ധീമതഃ ।
സാധകസ്യൈവ വക്തവ്യാ ഗുരുഗീതാ പ്രയത്നതഃ ॥ 316 ॥

നാസ്തികായ കൃതഘ്നായ ദാംഭികായ ശഠായ ച ।
അഭക്തായ വിഭക്തായ ന വാച്യേയം കദാചന ॥ 317 ॥

സ്ത്രീലോലുപായ മൂര്ഖായ കാമോപഹതചേതസേ ।
നിംദകായ ന വക്തവ്യാ ഗുരുഗീതാ സ്വഭാവതഃ ॥ 318 ॥

സർവപാപപ്രശമനം സർവോപദ്രവവാരകമ് ।
ജന്മമൃത്യുഹരം ദേവി ഗീതാശാസ്ത്രമിദം ശിവേ ॥ 319 ॥

ശ്രുതിസാരമിദം ദേവി സർവമുക്തം സമാസതഃ ।
നാന്യഥാ സദ്ഗതിഃ പുംസാം വിനാ ഗുരുപദം ശിവേ ॥ 320 ॥

ബഹുജന്മകൃതാത്പാപാദയമര്ഥോ ന രോചതേ ।
ജന്മബംധനിവൃത്ത്യര്ഥം ഗുരുമേവ ഭജേത്സദാ ॥ 321 ॥

അഹമേവ ജഗത്സർവമഹമേവ പരം പദമ് ।
ഏതദ്​ജ്ഞാനം യതോ ഭൂയാത്തം ഗുരും പ്രണമാമ്യഹമ് ॥ 322 ॥

അലം വികല്പൈരഹമേവ കേവലം
മയി സ്ഥിതം വിശ്വമിദം ചരാചരമ് ।
ഇദം രഹസ്യം മമ യേന ദര്ശിതം
സ വംദനീയോ ഗുരുരേവ കേവലമ് ॥ 323 ॥

യസ്യാംതം നാദിമധ്യം ന ഹി കരചരണം നാമഗോത്രം ന സൂത്രമ് ।
നോ ജാതിര്നൈവ വര്ണോ ന ഭവതി പുരുഷോ നോ നപുംസോ ന ച സ്ത്രീ ॥ 324 ॥

നാകാരം നോ വികാരം ന ഹി ജനിമരണം നാസ്തി പുണ്യം ന പാപമ് ।
നോഽതത്ത്വം തത്ത്വമേകം സഹജസമരസം സദ്ഗുരും തം നമാമി ॥ 325 ॥

നിത്യായ സത്യായ ചിദാത്മകായ
നവ്യായ ഭവ്യായ പരാത്പരായ ।
ശുദ്ധായ ബുദ്ധായ നിരംജനായ
നമോഽസ്തു നിത്യം ഗുരുശേഖരായ ॥ 326 ॥

സച്ചിദാനംദരൂപായ വ്യാപിനേ പരമാത്മനേ ।
നമഃ ശ്രീഗുരുനാഥായ പ്രകാശാനംദമൂര്തയേ ॥ 327 ॥

സത്യാനംദസ്വരൂപായ ബോധൈകസുഖകാരിണേ ।
നമോ വേദാംതവേദ്യായ ഗുരവേ ബുദ്ധിസാക്ഷിണേ ॥ 328 ॥

നമസ്തേ നാഥ ഭഗവന് ശിവായ ഗുരുരൂപിണേ ।
വിദ്യാവതാരസംസിദ്ധ്യൈ സ്വീകൃതാനേകവിഗ്രഹ ॥ 329 ॥

നവായ നവരൂപായ പരമാര്ഥൈകരൂപിണേ ।
സർവാജ്ഞാനതമോഭേദഭാനവേ ചിദ്ഘനായ തേ ॥ 330 ॥

സ്വതംത്രായ ദയാക്ലുപ്തവിഗ്രഹായ ശിവാത്മനേ ।
പരതംത്രായ ഭക്താനാം ഭവ്യാനാം ഭവ്യരൂപിണേ ॥ 331 ॥

വിവേകിനാം വിവേകായ വിമര്ശായ വിമര്ശിനാമ് ।
പ്രകാശിനാം പ്രകാശായ ജ്ഞാനിനാം ജ്ഞാനരൂപിണേ ॥ 332 ॥

പുരസ്താത്പാര്ശ്വയോഃ പൃഷ്ഠേ നമസ്കുര്യാദുപര്യധഃ ।
സദാ മച്ചിത്തരൂപേണ വിധേഹി ഭവദാസനമ് ॥ 333 ॥

ശ്രീഗുരും പരമാനംദം വംദേ ഹ്യാനംദവിഗ്രഹമ് ।
യസ്യ സന്നിധിമാത്രേണ ചിദാനംദായ തേ മനഃ ॥ 334 ॥

നമോഽസ്തു ഗുരവേ തുഭ്യം സഹജാനംദരൂപിണേ ।
യസ്യ വാഗമൃതം ഹംതി വിഷം സംസാരസംജ്ഞകമ് ॥ 335 ॥

നാനായുക്തോപദേശേന താരിതാ ശിഷ്യസംതതിഃ ।
തത്കൃപാസാരവേദേന ഗുരുചിത്പദമച്യുതമ് ॥ 336 ॥

[പാഠഭേദഃ -
അച്യുതായ നമസ്തുഭ്യം ഗുരവേ പരമാത്മനേ ।
സ്വാരാമോക്തപദേച്ഛൂനാം ദത്തം യേനാച്യുതം പദമ് ॥
]
അച്യുതായ നമസ്തുഭ്യം ഗുരവേ പരമാത്മനേ ।
സർവതംത്രസ്വതംത്രായ ചിദ്ഘനാനംദമൂര്തയേ ॥ 337 ॥

നമോഽച്യുതായ ഗുരവേഽജ്ഞാനധ്വാംതൈകഭാനവേ ।
ശിഷ്യസന്മാര്ഗപടവേ കൃപാപീയൂഷസിംധവേ ॥ 338 ॥

ഓമച്യുതായ ഗുരവേ ശിഷ്യസംസാരസേതവേ ।
ഭക്തകാര്യൈകസിംഹായ നമസ്തേ ചിത്സുഖാത്മനേ ॥ 339 ॥

ഗുരുനാമസമം ദൈവം ന പിതാ ന ച ബാംധവാഃ ।
ഗുരുനാമസമഃ സ്വാമീ നേദൃശം പരമം പദമ് ॥ 340 ॥

ഏകാക്ഷരപ്രദാതാരം യോ ഗുരും നൈവ മന്യതേ ।
ശ്വാനയോനിശതം ഗത്വാ ചാംഡാലേഷ്വപി ജായതേ ॥ 341 ॥

ഗുരുത്യാഗാദ്ഭവേന്മൃത്യുഃ മംത്രത്യാഗാദ്ദരിദ്രതാ ।
ഗുരുമംത്രപരിത്യാഗീ രൌരവം നരകം വ്രജേത് ॥ 342 ॥

ശിവക്രോധാദ്ഗുരുസ്ത്രാതാ ഗുരുക്രോധാച്ഛിവോ ന ഹി ।
തസ്മാത്സർവപ്രയത്നേന ഗുരോരാജ്ഞാം ന ലംഘയേത് ॥ 343 ॥

സംസാരസാഗരസമുദ്ധരണൈകമംത്രം
ബ്രഹ്മാദിദേവമുനിപൂജിതസിദ്ധമംത്രമ് ।
ദാരിദ്ര്യദുഃഖഭവരോഗവിനാശമംത്രം
വംദേ മഹാഭയഹരം ഗുരുരാജമംത്രമ് ॥ 344 ॥

സപ്തകോടിമഹാമംത്രാശ്ചിത്തവിഭ്രമകാരകാഃ ।
ഏക ഏവ മഹാമംത്രോ ഗുരുരിത്യക്ഷരദ്വയമ് ॥ 345 ॥

ഏവമുക്ത്വാ മഹാദേവഃ പാർവതീം പുനരബ്രവീത് ।
ഇദമേവ പരം തത്ത്വം ശൃണു ദേവി സുഖാവഹമ് ॥ 346 ॥

ഗുരുതത്ത്വമിദം ദേവി സർവമുക്തം സമാസതഃ ।
രഹസ്യമിദമവ്യക്തം ന വദേദ്യസ്യ കസ്യചിത് ॥ 347 ॥

ന മൃഷാ സ്യാദിയം ദേവി മദുക്തിഃ സത്യരൂപിണീ ।
ഗുരുഗീതാസമം സ്തോത്രം നാസ്തി നാസ്തി മഹീതലേ ॥ 348 ॥

ഗുരുഗീതാമിമാം ദേവി ഭവദുഃഖവിനാശിനീമ് ।
ഗുരുദീക്ഷാവിഹീനസ്യ പുരതോ ന പഠേത് ക്വചിത് ॥ 349 ॥

രഹസ്യമത്യംതരഹസ്യമേതന്ന പാപിനാ ലഭ്യമിദം മഹേശ്വരി ।
അനേകജന്മാര്ജിതപുണ്യപാകാദ്ഗുരോസ്തു തത്ത്വം ലഭതേ മനുഷ്യഃ ॥ 350 ॥

യസ്യ പ്രസാദാദഹമേവ സർവം
മയ്യേവ സർവം പരികല്പിതം ച ।
ഇത്ഥം വിജാനാമി സദാത്മരൂപം
തസ്യാംഘ്രിപദ്മം പ്രണതോഽസ്മി നിത്യമ് ॥ 351 ॥

അജ്ഞാനതിമിരാംധസ്യ വിഷയാക്രാംതചേതസഃ ।
ജ്ഞാനപ്രഭാപ്രദാനേന പ്രസാദം കുരു മേ പ്രഭോ ॥ 352 ॥

ഇതി ശ്രീസ്കംദപുരാണേ ഉത്തരഖംഡേ ഉമാമഹേശ്വര സംവാദേ ശ്രീ ഗുരുഗീതാ സമാപ്ത ॥

മംഗളം
മംഗളം ഗുരുദേവായ മഹനീയഗുണാത്മനേ ।
സർവലോകശരണ്യായ സാധുരൂപായ മംഗളമ് ॥