അധ്യായ 1
വല്ലീ 3

ഋതം പിബംതൌ സുകൃതസ്യ ലോകേ ഗുഹാം പ്രവിഷ്ടൌ പരമേ പരാര്ധേ।
ഛായാതപൌ ബ്രഹ്മവിദോ വദംതി പംചാഗ്നയോ യേ ച ത്രിണാചികേതാഃ ॥ ॥1॥

യഃ സേതുരീജാനാനാമക്ഷരം ബ്രഹ്മ യത്പരമ്‌।
അഭയം തിതീര്​ഷതാം പാരം നാചികേതം ശകേമഹി ॥ ॥2॥

ആത്മാനം രഥിനം-വിഁദ്ധി ശരീരം രഥമേവ തു।
ബുദ്ധിം തു സാരഥിം-വിഁദ്ധി മനഃ പ്രഗ്രഹമേവ ച ॥ ॥3॥

ഇംദ്രിയാണി ഹയാനാഹുർവിഷയാംസ്തേഷു ഗോചരാന്‌।
ആത്മേംദ്രിയമനോയുക്തം ഭോക്തേത്യാഹുര്മനീഷിണഃ ॥ ॥4॥

യസ്ത്വവിജ്ഞാനവാന്ഭവത്യയുക്തേന മനസാ സദാ
തസ്യേംദ്രിയാണ്യവശ്യാനി ദുഷ്ടാശ്വാ ഇവ സാരഥേഃ ॥ ॥5॥

യസ്തു വിജ്ഞാനവാന്ഭവതി യുക്തേന മനസാ സദാ
തസ്യേംദ്രിയാണി വശ്യാനി സദശ്വാ ഇവ സാരഥേഃ ॥ ॥6॥

യസ്ത്വവിജ്ഞാനവാന്ഭവത്യമനസ്കഃ സദാഽശുചിഃ।
ന സ തത്പദമാപ്നോതി സംസാരം ചാധിഗച്ഛതി ॥ ॥7॥

യസ്തു വിജ്ഞാനവാന്ഭവതി സമനസ്കഃ സദാ ശുചിഃ।
സ തു തത്പദമാപ്നോതി യസ്മാദ് ഭൂയോ ന ജായതേ ॥ ॥8॥

വിജ്ഞാനസാരഥിര്യസ്തു മനഃ പ്രഗ്രഹവാന്നരഃ।
സോഽധ്വനഃ പാരമാപ്നോതി തദ്വിഷ്ണോഃ പരമം പദമ്‌ ॥ ॥9॥

ഇംദ്രിയേഭ്യഃ പരാ ഹ്യര്ഥാ അര്ഥേഭ്യശ്ച പരം മനഃ।
മനസസ്തു പരാ ബുദ്ധിര്ബുദ്ധേരാത്മാ മഹാന്പരഃ ॥ ॥10॥

മഹതഃ പരമവ്യക്തമവ്യക്താത്പുരുഷഃ പരഃ।
പുരുഷാന്ന പരം കിംചിത്സാ കാഷ്ഠാ സാ പരാ ഗതിഃ ॥ ॥11॥

ഏഷ സർവേഷു ഭൂതേഷു ഗൂഢോഽഽത്മാ ന പ്രകാശതേ।
ദൃശ്യതേ ത്വഗ്ര്യയാ ബുദ്ധ്യാ സൂക്ഷ്മയാ സൂക്ഷ്മദര്​ശിഭിഃ ॥ ॥12॥

യച്ഛേദ്വാങ്മനസീ പ്രാജ്ഞസ്തദ്യച്ഛേജ്ജ്ഞാന ആത്മനി।
ജ്ഞാനമാത്മനി മഹതി നിയച്ഛേത്തദ്യച്ഛേച്ഛാംത ആത്മനി ॥ ॥13॥

ഉത്തിഷ്ഠത ജാഗ്രത പ്രാപ്യ വരാന്നിബോധത।
ക്ഷുരസ്യ ധാരാ നിശിതാ ദുരത്യയാ ദുര്ഗം പഥസ്തത്കവയോ വദംതി ॥ ॥14॥

അശബ്ദമസ്പര്​ശമരൂപമവ്യയം തഥാഽരസം നിത്യമഗംധവച്ച യത്‌।
അനാദ്യനംതം മഹതഃ പരം ധ്രുവം നിചായ്യ തന്മൃത്യുമുഖാത്‌ പ്രമുച്യതേ ॥ ॥15॥

നാചികേതമുപാഖ്യാനം മൃത്യുപ്രോക്തം സനാതനമ്‌।
ഉക്ത്വാ ശ്രുത്വാ ച മേധാവീ ബ്രഹ്മലോകേ മഹീയതേ ॥ ॥16॥

യ ഇമം പരമം ഗുഹ്യം ശ്രാവയേദ്‌ ബ്രഹ്മസംസദി।
പ്രയതഃ ശ്രാദ്ധകാലേ വാ തദാനംത്യായ കല്പതേ।
തദാനംത്യായ കല്പത ഇതി ॥ ॥17॥