श्रीदेव्युवाच ।
देवदेव महाबाहो भक्तानां सुखवर्धन ।
केन सिद्धिं ददात्याशु काली त्रैलोक्यमोहन ॥ 1॥

तन्मे वद दयाऽऽधार साधकाभीष्टसिद्धये ।
कृपां कुरु जगन्नाथ वद वेदविदां वर ॥ 2॥

श्रीभैरव उवाच ।
गोपनीयं प्रयत्नेन तत्त्वात् तत्त्वं परात्परम् ।
एष सिद्धिकरः सम्यक् किमथो कथयाम्यहम् ॥ 3॥

महाकालमहं वंदे सर्वसिद्धिप्रदायकम् ।
देवदानवगंधर्वकिन्नरपरिसेवितम् ॥ 4॥

कवचं तत्त्वदेवस्य पठनाद् घोरदर्शने ।
सत्यं भवति सान्निध्यं कवचस्तवनांतरात् ॥ 5॥

सिद्धिं ददाति सा तुष्टा कृत्वा कवचमुत्तमम् ।
साम्राज्यत्वं प्रियं दत्वा पुत्रवत् परिपालयेत् ॥ 6॥

कवचस्य ऋषिर्देवी कालिका दक्षिणा तथा
विराट्छंदः सुविज्ञेयं महाकालस्तु देवता ।
कालिका साधने चैव विनियोगः प्रकीर्त्तितः ॥ 7॥

ॐ श्मशानस्थो महारुद्रो महाकालो दिगंबरः ।
कपालकर्तृका वामे शूलं खट्वांगं दक्षिणे ॥ 8॥

भुजंगभूषिते देवि भस्मास्थिमणिमंडितः ।
ज्वलत्पावकमध्यस्थो भस्मशय्याव्यवस्थितः ॥ 9॥

विपरीतरतां तत्र कालिकां हृदयोपरि ।
पेयं खाद्यं च चोष्यं च तौ कृत्वा तु परस्परम् ।
एवं भक्त्या यजेद् देवं सर्वसिद्धिः प्रजायते ॥ 10॥

प्रणवं पूर्वमुच्चार्य महाकालाय तत्पदम् ।
नमः पातु महामंत्रः सर्वशास्त्रार्थपारगः ॥ 11॥

अष्टक्षरो महा मंत्रः सर्वाशापरिपूरकः ।
सर्वपापक्षयं याति ग्रहणे भक्तवत्सले ॥ 12॥

कूर्चद्वंद्वं महाकाल प्रसीदेति पदद्वयम् ।
लज्जायुग्मं वह्निजाया स तु राजेश्वरो महान् ॥ 13॥

मंत्रग्रहणमात्रेण भवेत सत्यं महाकविः ।
गद्यपद्यमयी वाणी गंगानिर्झरिता तथा ॥ 14॥

तस्य नाम तु देवेशि देवा गायंति भावुकाः ।
शक्तिबीजद्वयं दत्वा कूर्चं स्यात् तदनंतरम् ॥ 15॥

महाकालपदं दत्वा मायाबीजयुगं तथा ।
कूर्चमेकं समुद्धृत्य महामंत्रो दशाक्षरः ॥ 16॥

राजस्थाने दुर्गमे च पातु मां सर्वतो मुदा ।
वेदादिबीजमादाय भगमान् तदनंतरम् ॥ 17॥

महाकालाय संप्रोच्य कूर्चं दत्वा च ठद्वयम् ।
ह्रींकारपूर्वमुद्धृत्य वेदादिस्तदनंतरम् ॥ 18॥

महाकालस्यांतभागे स्वाहांतमनुमुत्तमम् ।
धनं पुत्रं सदा पातु बंधुदारानिकेतनम् ॥ 19॥

पिंगलाक्षो मंजुयुद्धे युद्धे नित्यं जयप्रदः ।
संभाव्यः सर्वदुष्टघ्नः पातु स्वस्थानवल्लभः ॥ 20॥

इति ते कथितं तुभ्यं देवानामपि दुर्लभम् ।
अनेन पठनाद् देवि विघ्ननाशो यथा भवेत् ॥ 21॥

संपूजकः शुचिस्नातः भक्तियुक्तः समाहितः ।
सर्वव्याधिविनिर्मुक्तः वैरिमध्ये विशेषतः ॥ 22॥

महाभीमः सदा पातु सर्वस्थान वल्लभम् । ?
कालीपार्श्वस्थितो देवः सर्वदा पातु मे मुखे ॥ 23॥

॥ फल श्रुति॥

पठनात् कालिकादेवी पठेत् कवचमुत्तमम् ।
श्रुणुयाद् वा प्रयत्नेन सदाऽऽनंदमयो भवेत् ॥ 1॥

श्रद्धयाऽश्रद्धया वापि पठनात् कवचस्य यत् ।
सर्वसिद्धिमवाप्नोति यद्यन्मनसि वर्तते ॥ 2॥

बिल्वमूले पठेद् यस्तु पठनाद् कवचस्य यत् ।
त्रिसंध्यं पठनाद् देवि भवेन्नित्यं महाकविः ॥ 3॥

कुमारीं पूजयित्वा तु यः पठेद् भावतत्परः ।
न किंचिद् दुर्लभं तस्य दिवि वा भुवि मोदते ॥ 4॥

दुर्भिक्षे राजपीडायां ग्रामे वा वैरिमध्यके ।
यत्र यत्र भयं प्राप्तः सर्वत्र प्रपठेन्नरः ॥ 5॥

तत्र तत्राभयं तस्य भवत्येव न संशयः ।
वामपार्श्वे समानीय शोभितां वरकामिनीम् ॥ 6॥

श्रद्धयाऽश्रद्धया वापि पठनात् कवचस्य तु ।
प्रयत्नतः पठेद् यस्तु तस्य सिद्धिः करे स्थिता ॥ 7॥

इदं कवचमज्ञात्वा कालं यो भजते नरः ।
नैव सिद्धिर्भवेत् तस्य विघ्नस्तस्य पदे पदे ।
आदौ वर्म पठित्वा तु तस्य सिद्धिर्भविष्यति ॥ 8॥

॥ इति रुद्रयामले महातंत्रे महाकालभैरवकवचं संपूर्णम्॥