పఞ్చమః ప్రశ్నః

అథ హైనం సైబ్య-స్సత్యకామః పప్రచ్ఛ।
స యో హ వై తద్ వగవన్మనుష్యేషు ప్రాయణాన్తమోఙ్కారమభిధ్యాయీత కతమం-వాఀవ స తేన లోక-ఞ్జయతీతి ॥1॥

తస్మై స హోవాచ ఏతద్ వై సత్యకామ పర-ఞ్చాపర-ఞ్చ బ్రహ్మ యదోఙ్కారః।
తస్మాద్ విద్వానేతేనైవాయతనేనైకతరమన్వేతి ॥2॥

స యధ్యేకమాత్రమభిధ్యాయీత స తేనైవ సం​వేఀదితస్తూర్ణమేవ జగత్యాభిసమ్పధ్యతే।
తమృచో మనుష్యలోకముపనయన్తే స తత్ర తపసా బ్రహ్మచర్యేణ శ్రద్ధయా సమ్పన్నో మహిమానమనుభవతి ॥3॥

అథ యది ద్విమాత్రేణ మనసి సమ్పద్యతే సో-ఽన్తరిఖ్షం-యఀజుర్భిరున్నీయతే సోమలోకమ్‌।
స సోమలోకే విభుతిమనుభూయ పునరావర్తతే ॥4॥

యః పునరేత-న్త్రిమాత్రేణోమిత్యేతేనైవాఖ్షరేణ పర-మ్పురుషమభిధ్యాయీత స తేజసి సూర్యే సమ్పన్నః।
యథా పాదోదరస్త్వచా వినిర్భుచ్యత ఏవం హ వై స పాప్మనా వినిర్భుక్త-స్స సామభిరున్నీయతే బ్రహ్మలోకం స ఏతస్మాజ్జీవఘనాత్పరాత్పర-మ్పురిశయ-మ్పురుషమీఖ్షతే తదేతౌ శ్లోకౌ భవతః ॥5॥

తిస్రో మాత్రా మృత్యుమత్యః ప్రయుక్తా అన్యోన్యసక్తాః అనవిప్రయుక్తాః।
క్రియాసు బాహ్యాన్తరమధ్యమాసు సమ్యక్ప్రయుక్తాసు న కమ్పతే జ్ఞః ॥6॥

ఋగ్భిరేతం-యఀజుర్భిరన్తరిఖ్షం సామభిర్యత్తత్కవయో వేదయన్తే।
తమోఙ్కారేణైవాయతనేనాన్వేతి విద్వాన్‌ యత్తచ్ఛాన్తమజరమమృతమభయ-మ్పర-ఞ్చేతి ॥7॥